Timing is alles: een verhaal voor zij die weten wanneer het tijd is om je bedrijf te verkopen
Kijk, ik ga het u gewoon zeggen zoals het is: de meeste ondernemers hebben evenveel gevoel voor timing als Elon Musk empathisch diplomatisch communiceert op X. Ondernemers, ze blijven veelal plakken tot het bitter einde. Lang nadat de zoute Lays chips op zijn en de DJ “Should I Stay or Should I Go” van The Clash voor de derde keer draait, zijn ze verbaasd dat niemand hun bedrijf meer wil kopen.
Ken je Jurgen Ingels? Natuurlijk ken je Jurgen Ingels. Jurgen bewees al meermaals dat je niet in Silicon Valley hoeft te zitten om een techbedrijf van honderd-plus miljoen uit te bouwen. Hoorde hem pas bezig in een podcast. Hij zat daar doodleuk te vertellen hoe hij Clear2pay ’te vroeg’ verkocht had. Te vroeg! Maar weet je wat het gekke is? Hij heeft waarschijnlijk gelijk. Enige tijd later ontplofte de fintech-waarderingen. Niet dat hij er wakker van ligt, van die misgelopen miljoenen; hij gaf meteen ronduit aan dat hij liever terug ging ondernemen dan de boel nog verder de hemel in te managen.
Of neem nu Marc Coucke. Die verkocht Omega Pharma, nu 10 jaar geleden, in 2014 voor een handvol miljarden euro’s aan Perrigo. Perfecte timing zou je denken. Tot Perrigo twee jaar later zich in dat homeopathisch pilletje verslikte en haar beurswaarde de grootste trip van haar leven beleefde. Dat noem ik nog eens timing van de heer Coucke.
En daar zit ge dan met uw timing-dilemma: te vroeg verkopen, te laat verkopen, of net goed? Want er is niks treuriger dan reactief zitten wachten tot er iemand – of erger nog: niemand – op uw deur komt kloppen. Uw bedrijf verkopen is geen exacte wetenschap. Het is eerder zoals proberen te voorspellen hoelang de zon nog gaat schijnen. Je kunt de signalen lezen, maar soms blijft het gewoon langer helder dan verwacht. En net zoals met het weer, zijn er een paar signalen waar ge best eens bij stilstaat.
De persoonlijke energie
Laatst zat ik met Mario aan een Antwerpse bar. Mario – die naam heb ik net verzonnen, maar zijn verhaal is echter dan echt. Succesvolle ondernemer, groeiende miljoenen omzet, team van 40 man. “Weet je,” zei hij, terwijl hij zijn derde espresso van het uur bestelde, “ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst écht enthousiast was over een nieuwe deal.”
Voor Mario was het al een paar jaar glashelder: hij wilde verkopen. Het voelde alsof hij bijna elke dag op automatische piloot draaide, zonder de verslavende ondernemers-vibe te voelen. Hij wist dat het moment gekomen was om eruit te stappen, alleen bleef hij wachten op het juiste signaal, en op zijn partner. Partner in crime, Tinne, moest eerst nog door een paar mensen-akkefietjes heen. De onvermijdelijke botsingen tussen mensen wanneer de druk wat oploopt. Dan pas zag Tinne het ook wel in: dit schip moest de haven binnen.
En daar heb je ‘m. De energie-factor. Wie niet stopt op zijn hoogtepunt is als die gast die nog een dessert bestelt na een perfect diner – het verpest alleen maar de herinnering. Vergeet dat dessert en geniet verder rustig van die Romanée-Conti uit 2010 – een fluweelzachte Grand Cru die je net laat ontkurken, met die verfijnde toetsen van wilde framboos en kruidige mineralen, subtiel verweven met wat ondergroei en een vleugje peper. Een topjaar, precies op zijn hoogtepunt.
De organisatie-symptomen
Ken je dat moment waarop je jezelf betrapt op beslissingen die je vroeger nooit genomen zou hebben? Precies dat, de oorspronkelijke ziel of spontaniteit van je onderneming is een beetje zoek. Je organisatie schreeuwt het soms van de daken: “Boss, het is tijd voor wat nieuws!”
Het begint subtiel. Je beste developer, Sarah, die “even wat anders gaat doen”. Je innovatie-meetings die steeds meer gaan over risk management en steeds minder over “wat als we nou eens…”. En voor je het weet zit je in een vergadering waar iedereen precies praat zoals jij – inclusief je eigen stopwoordjes. Eng? Jazeker. Een teken? Absoluut.
En het gekke is, net andersom, net wanneer alles goed gaat – snelle groei, je voelt je onoverwinnelijk – ook dat kunnen signalen zijn dat het hét moment is om te verkopen. Zoals een surfer die weet dat deze golf waarschijnlijk de beste van de set is. Je kunt wachten op de volgende, maar misschien was dit wel je momentum. Vraag dat maar aan de honderden scale-ups die in 2022 dachten: “Volgend jaar worden we nóg meer waard.” En dat werden de meesten dus niet, maar misschien die van jou wel 🙂
De markt-realiteit, want timing is… tja, wat is timing eigenlijk?
Kijk, perfecte timing bestaat niet. Als het had bestaan, zaten we nu allemaal op een yacht in Monaco. Maar er is wel zoiets als ‘good enough’ timing. Dat is dat moment waarop je concurrent net een grote financieringsronde heeft gedaan, en jij denkt: “Dit is het moment dat ze misschien willen kopen.” Of wanneer een grote speler in je markt opeens heel geïnteresseerd raakt in wat jij doet. Niet omdat je product zo revolutionair is (dat is het natuurlijk wel), maar omdat zij hun innovatie-KPI’s niet halen of omdat er in jouw expertise nu simpelweg niet zo veel onafhankelijke spelers meer overblijven. Het kan al eens meezitten.
De truc is om te verkopen als anderen nog willen kopen. Zoals bij die hippe sneakers: als iedereen ze wil hebben, zijn ze waarschijnlijk over hun hipheid heen. En als de grote jongens in je sector beginnen te bewegen, is dat zoals wanneer de olifanten gaan dansen – je kunt beter niet in de weg staan.
Want consolidatie in je sector is als een stoelendans voor volwassenen. Alleen spelen ze het spelletje nu met bedrijven ter waarde van miljoenen, en de muziek… tja, die stopt altijd onverwachts. Je wilt niet die ene zijn die staat te zoeken naar een stoel als iedereen al zit.
En vergeet niet: er is een verschil tussen een goed bod en het juiste bod. Soms moet je gewoon denken: “Dit is goed genoeg, en ik ben er klaar voor.” Good enough timing, Good enough offer. Jurgen zou het kunnen gezegd hebben.
De meest succesvolle exits
De meest succesvolle exits die ik ken, kwamen vaak van ondernemers die nog steeds verliefd waren op hun business. Ze verkochten niet omdat ze móesten, maar omdat ze wísten dat het tijd was. Ze voelden het. Want het ding met timing is: het gaat niet om het perfecte moment vinden, maar om het moment perfect te maken. Marc Coucke en Jurgen Ingels snapten dat. Ze verkochten niet omdat de sterren perfect stonden, maar omdat ze wisten dat hun persoonlijke omstandigheden, motivaties, of levensfase aan het verschuiven zijn, en dat dit het juiste moment is om een exit te overwegen.
En misschien is dat wel de échte kunst van het vertrekken: het herkennen van dat moment waarop je nog steeds genoeg energie hebt om opnieuw te beginnen. Want voor de meeste ondernemers is een exit geen eindpunt, maar een komma in een veel langer verhaal.
Dus de volgende keer dat iemand je vraagt naar de perfecte timing voor een exit, vertel ze dit: De markt? altijd in beweging en zelden perfect. Maar jij, de ondernemer? Jij alleen hebt die innerlijke thermometer die aangeeft wanneer het tijd is om een schip veilig de volgende haven binnen te loodsen of juist weer de zee op te sturen.
PS: Mario en Tinne verkochten op hun moment. Geen twijfel, geen spijt. En de koper? Die heeft ook zeker niet slecht geboerd. Een win-win, precies zoals je het wil.
