Brief aan de medewerker van een fusie of overname

Als je dit leest, zit je waarschijnlijk in de kantine, starend naar je halflauwe koffie, terwijl je probeert te bevatten wat er net is aangekondigd. Een fusie of overname. Dat is niet bepaald iets waar je op zat te wachten tijdens je lunchpauze, of wel? Grote veranderingen die afgedaan worden als “de meest logische volgende stap voor ons”. Je weet wel, van die woorden die klinken als een doodsklok voor je comfortabele routine.

Ik snap het, echt waar. Het voelt alsof iemand zonet het schaakbord heeft omgegooid terwijl jij net dacht dat je aan de winnende hand was. Maar hier is het ding: misschien, en ik zeg misschien, is dit niet het einde van je wereld. Misschien is het wel het begin van iets… ik weet niet… interessants?

Waarom doen we ineens alsof we één grote familie zijn? Oké, laten we het hebben over dat magische woord: cultuurintegratie. Het klinkt als iets wat antropologen doen in verre landen, niet iets wat gebeurt in je doorsnee kantoor met zijn TL-verlichting en motiverende posters die niemand ooit leest. Maar hier zijn we dan. Het gaat erom hoe we met elkaar omgaan, hoe beslissingen worden genomen, en ja, zelfs hoe we klagen over die beslissingen bij de koffiemachine. Het is als een grote, ongemakkelijke familiebijeenkomst, maar dan een waar je niet weg kunt lopen omdat, wel ja, het je job is.

En weet je wat het gekke is? Het is verdomd belangrijk. Maar ik durf te wedden dat we niet verder geraakt zijn dan buikgevoel en het vertrouwen ‘in mijn empatische ik’ van de ondernemers bij het zetten van de handtekeningen onder deze deal. Want als deze culturen niet mengen, blijft het aanvoelen als ‘wij’ tegen ‘zij’ en kun je die mooie plannen net zo goed aan het whiteboard hangen. Het ziet er misschien indrukwekkend uit, maar verder niemand er iets aan.

Wat betekent dit voor jou? Het betekent dat je een actieve rol moet spelen. Niet afwachten tot iemand anders je vertelt hoe het gaat lopen. Nee, deze nieuwe cultuur maak jij mede mogelijk. Hoe je communiceert, samenwerkt, en beslissingen neemt, bepaalt mee of deze fusie een succes wordt. En geloof me, degenen die zich aanpassen en initiatief nemen, zien als eersten de vruchten van hun werk.

Hier komt het verbazingwekkende deel, het deel dat je misschien niet wilt geloven, maar toch waar is: ze hebben jou nodig. Ja, jou daar, met je licht verkreukelde overhemd en die blik van stille wanhoop in je ogen. Ze willen dat je meedoet, dat je je mond opentrekt, dat je ideeën spuit alsof je een fontein van briljante inzichten bent. En misschien ben je dat ook wel, wie weet? Dit is je kans om die werkplek te vormen waar je altijd van droomde. Eentje waar de vergaderingen niet aanvoelen als een langzame marteling en waar ‘synergie’ niet alleen een woord is op een slide.

Dacht je dat fusies en overnames (M&A) alleen iets opleveren voor ‘the big boss’? Think again. Ook voor jou liggen er kansen voor het grijpen.

Weet je, een fusie of overname is als een onverwachte roadtrip. Je weet niet precies waar je uitkomt, maar de reis kan verrassend interessant zijn. Nieuwe collega’s die net zo verward zijn als jij, kansen om eindelijk te ontsnappen aan die ene taak die je al jaren doet omdat niemand anders het wil doen, mogelijkheden om te groeien in richtingen die je nog niet eens wist dat bestonden.

En laten we eerlijk zijn, in een groter bedrijf is de kans dat de CEO je naam kent misschien kleiner, maar de kans op een dikker loon en een titel die indruk maakt op je schoonouders is een stuk groter. Niet dat dat je enige motivatie zou moeten zijn, natuurlijk. Maar het helpt, toch?

Dus hier sta je dan, op de drempel van iets nieuws. Je kunt je verstoppen in je cubicle, hopen dat de storm overwaait en dat alles op magische wijze hetzelfde blijft. Of je kunt deze kans aangrijpen, met al zijn onzekerheden en mogelijkheden.

Kies voor het avontuur, vriend. Duik in die fusiechaos met de gratie van een olifant in een porseleinwinkel, maar duik. Want aan het eind van de rit wil je kunnen zeggen: “Ik was erbij, ik heb het niet alleen overleefd, maar ik heb er verdomme iets van gemaakt.”

En als het allemaal mislukt? Wel, dan heb je in ieder geval genoeg materiaal voor die roman die je altijd al wilde schrijven. “De fusie: een tragikomisch verhaal van bedrijfswaanzin.” Bestseller materiaal, als je het mij vraagt.

Dus, pak die fusie bij zijn metaforische revers en dans de tango van verandering. Het wordt een wilde rit, maar hey, dat zijn de beste verhalen altijd.